काठमाडौं ।

बेङ्गाजीका क्षेत्रहरू खियाले रातो भएका तालका रुपमा परिणत भएका छन् ।

जब त्यहाँ पुगिन्छ यातायात सुस्त हुन थाल्छन् । टेलिग्राफका खम्बाहरू अव्यवस्थित रूपमा ढलेका छन् । कारहरू राजमार्गका प्वालहरू वरिपरि घस्रन्छन्, हतारमा खनिएका जस्ता देखिन्छन् ।

देर्ना सहर नजिकको एउटा पुल पूर्णरूपमा बगेको छ । स्थानीयहरू टार्माक मुहानको छेउमा उभिएर हेर्छन् र फोटो खिच्छन् ।

सिपाहीहरूले कारमा आएका प्रत्येक चालक र यात्रुलाई मास्क दिन्छन् । अर्को दिशामा ड्राइभ गर्नेहरूले मास्क लगाएका छन् ।

सहरका केही भागहरूमा मृत्युको गन्ध वर्णन गर्न लगभग असम्भव छ । ढलबाट निस्कीएको गन्ध पहिचान गर्न गाह्रो छ । बन्दरगाह नजिक गयो भने त्यहाँको गन्ध यती शक्तिशाली छ कि यसले पेट निमोठ्छ ।

पुनःस्थापनामा खटिएकाहरू मानिसका शवहरू अझै खोजिरहेका छन् ।

समुद्रको पानीमा बिस्तारै सडिरहेका तीन शवहरू भर्खरै भेटिएको उद्धारकर्मीले बताए । ती शव ढिस्कोको भग्नावशेषमा फेला परेका थियो ।

भाँचिएका काठ, कार, टायर, फ्रिज लगायत वस्तुहरू पानीमा तैरिएका छन् । डेर्ना सहरका तस्बिर हेर्दा कहालीलाग्दो देखिन्छ । बाढीको क्षति हेर्दा लाग्छ, सहर खोलाले हानेको चोट जस्तै देखिन्छ । यहाँ केही पनि छैन जस्तो उजाड बाँझो जमिन जस्तै देखिन्छ ।

यहाँका ढिस्कामा केही पनि बाँकी छैन । बाँझो जमिन जस्तै देखिन्छ । कारहरू खेलौनाहरू जस्तै उल्टो भएर पल्टिरहेका छन् । केही अल सहाबा मस्जिद वरपरको टेरेस भित्र पूर्ण रूपमा धकेलिएका छन् ।

कङ्क्रिटका ब्लकले बनेका पर्खालहरू ढलेका छन् । बलिया रूखहरू जमिनबाट उखेलिएका छन्, रुखका जरा हावामा देखिन्छन् । यहाँ हजारौं मानिस मात्र बडारिएका होइनन्, तिनीहरूका जीवनसँगै घर, सम्पत्ति र सामग्री बडारिएका छन् । डेर्ना सहरको मानवता सकिएको छ ।