सबैलाई थाहा छ, मृत्यु कसैका लागि प्रिय हुन्न । मलाई चाहिँ यतिमात्र थाहा छ, अभिभावक आफन्त, शुभचिन्तक, प्रियजनका लागि म अझै परिपक्व भएको छैन । सत्य यही हो, म यो विषयमा अपरिपक्व छु । तर, योभन्दा ठुलो कुरा मप्रति राखिएको सद्भाव र सुझबुझ हो । म आत्तिनुहुन्न र निराश बन्नुहुन्न । सांसारिक नियमलाई उहाँहरूले गरेको प्रयास मेरो जीवनमै स्तुत्य रहनेछ ।

मेरो बुबाको मृत्युको असह्य खबर नसुनाएरै देखाउनुभयो, यसले अगाध स्नेह र सद्भाव दर्शाउँछ । जसले मलाई झापामा हुँदा बुबाको मृत्युको खबर सुनाएको थियो भने म आत्तिन सक्थेँ, असहज हुन सक्थेँ, बेहोस हुन सक्थेँ । बुबाको मृत्युसँगै अर्को असहजता हुन सक्थ्यो । बुबालाई भौतिक रूपमा नभेटे पनि भावनात्मक रूपमा सबैको समीपमा रहेँछु । त्यसैले बुबाको मृत्युको खबर मलाई हठात् नसुनाइएको रहेछ, सीधै नभनिएको रहेछ ।